Jednym z rozstrzygnięć sądu rozwodowego jest kwestia uregulowania kontaktów rodziców z dzieckiem. Niezależnie bowiem od władzy rodzicielskiej rodzice i ich dziecko mają prawo i obowiązek utrzymywania ze sobą kontaktu.

Kodeks rodzinny i opiekuńczy reguluje te kwestie w art. 58.  Sąd musi jednak brać pod uwagę również przepisy obowiązującej w kraju od dnia 7 lipca 1991 r., Konwencji o prawach dziecka z dnia 20 listopada 1989 r. ( Dz.U. z 1991 r., nr 120, poz. 526).  Jednakże, na zgodny wniosek stron sąd może odstąpić od regulowania kontaktów w wyroku rozwodowym.

Dzieje się tak w  sytuacjach, gdy rodzice pomimo faktu rozpadu małżeństwa są w stanie współpracować ze sobą w  kwestiach dotyczących dziecka i na bieżąco ustalać grafik kontaktów z dzieckiem.

Niezależnie jednak czy kwestia ta będzie przedmiotem sentencji wyroku sądowego czy też efektem porozumienia stron – zawsze ustalając kontakty rodzica z dzieckiem należy kierować się interesem dziecka jako wartością nadrzędną, a zatem zapewnieniem dziecku prawidłowego rozwoju i poczucia bezpieczeństwa poprzez ustalenie odpowiedniej do jego potrzeb formy oraz częstotliwości kontaktów.

Bez względu na przyczynę leżącą u podstaw rozwodu lub rozstania rodziców, ich nieprawidłowe relacje nie powinny wpływać na kwestie związaną z wychowaniem wspólnego potomstwa. Niestety, bardzo często spotykamy się z sytuacją, w której rodzice są tak bardzo skonfliktowani, iż swój wzajemny żal, rozgoryczenie, chęć wyrządzenia sobie wzajemnie złości czy przykrości przesłania im wartością nadrzędną jaką jest dobro dziecka.  Dochodzi wówczas do utrudniania kontaktów dziecka z jednym z rodziców, przez co najbardziej cierpi niczemu niewinne dziecko. Jeżeli chcesz dowiedzieć się więcej na temat utrudniania kontaktów z dzieckiem zapraszamy do dalszej części wpisu.